Осипов Александр Георгиевич
Осипов Александр Георгиевич | |
Чужан лун: |
1923-ӧд вося рака тӧлысь 15-ӧд лун[1] |
---|---|
Чужанін: | |
Кулан кад: |
1973-ӧд вося тӧвшӧр тӧлысь 31-ӧд лун[1][2] (49 арӧс) |
Куланін: | |
Канму: | |
Мыйся уджыс: |
Осипов Александр Георгиевич (1923—1973) — коми шылад туялысь да тэчысь, искусствоведение наукаяса кандидат (1965).
Олан туй
[вежны | Вежны кодировкаын]Александр Осипов чужӧма 1923 вося рака тӧлысь 15-ӧд лунӧ Коми (Зыряна) асвеськӧдлан обласьтса Шойнаты сиктын. Велӧдчӧма да олӧма Кулӧмдінса детдомын. Велӧдчӧма Вӧлӧгдаса шылад училишӧын ворсны домраӧн да скрипкаӧн. 1937—1941 воясын веськӧдлӧма Кулӧмдін сиктын йӧзкостса инструментъяслӧн оркестрӧн, артисталӧма Коми АССР-са сьылан-йӧктан ансамбльлӧн йӧзкостса инструментъяслӧн оркестрын.
Айму вӧсна Ыджыд тыш кадӧ чорыда ранитчӧма шуйга киас. 1943—1945 да 1949—1952 воясӧ вӧлӧма хормейстерӧн Коми АССР-са сьылан-йӧктан ансамбльын да Драма театрын шылада веськӧдлысьӧн.
1947—1949 воясын велӧдчӧма Горьковса консерваторияын.
1952—1953 воясын велӧдӧма Егорьевскын Москва обласьтса культпросветшколаын, 1953—1954 воясын веськӧдлӧма хорӧн Грознӧйын, 1954—1959 воясын — Сыктывкарса шылад училишӧын велӧдысь, филармонияын да радиоса хорын художествоа веськӧдлысь.
1959 воын помалӧма Гнесиных нима Москваса шылада-педагогика институтысь дирижерско-хоровӧй факультет, 1964 воын — Москва консерваторияысь дирижерско-хоровӧй факультетса аспирантура (велӧдчӧма К.Б. Птица пропессор дорын).
Сёрӧнджык олӧма Москва обласьтса Люберцы карын. Кулӧма Москваын 1973 вося тӧвшӧр тӧлысь 31-ӧд лунӧ.
Туялан удж
[вежны | Вежны кодировкаын]Кыдзи туялысь, пуктӧма ыджыд пай коми сьылан культура сӧвмӧдӧмӧ. Дасьтӧма искусствоведение кандидат вылӧ диссертация («Песни народа коми») — медводдза туялӧм, кӧні видлалӧма коми йӧзкостса сьыланкывъяслӧн шыладыс.
Александр Осиповлӧн шылад йылысь уджъясыс петавлӧмаӧсь «Советская музыка» да «Музыкальная жизнь» журналъясын, «Советская Россия» да «Правда» газетъясын. На пиын, татшӧм коми шылад тэчысьяс йылысь, кыдзи Яков Перепелица, Прометей Чисталёв, Георгий Дехтяров, Александр Воронцов, Вацлав Мастеница, скрипач Иван Оплеснин да сьылысь Пантелеймон Осипов йылысь.
А.Г. Осипов чукӧртӧма, вежлалӧма да йӧзӧдӧма Нёбдінса Витторлысь став 26-нан сьыланкывсӧ.
Дасьтӧма сьыланног татшӧм авторъяслӧн кывбуръяс дорӧ: Г. Ермаков, И. Вавилин, Н. Фролов, И. Куратов, С. Попов, Ф. Щербаков, Н. Смирнов, Ю. Сюрвасев, А. Мурзин, В. Елькин, А. Размыслов, С. Тимушев, В. Косарев, М. Лебедев, В. Ширяев, Г. Юшков, Г. Топоров и мукӧд.
Гижӧма шылад драмаа спектакльяслы: Г. Ермаковлӧн «Северное сияние», М. Потолицынлӧн «Изваильская крепость», В. Лекановлӧн «Клин клином».
Небӧгъяс
[вежны | Вежны кодировкаын]Йӧзӧдӧма некымын сборник: «Четыре песни» (1955), «Лирические песни» (1956), «Песни и романсы» (1957), «Коми советские песни» (1960), «Романсы» (1967), «Песни В. Савина» (1966).
Наградаяс
[вежны | Вежны кодировкаын]Ӧшмӧсъяс
[вежны | Вежны кодировкаын]- А.Г. Осипов йылысь
- Коми Республикаса национальнӧй библиотека сайтын А.Г. Осипов йылысь
- Герстле Н.Ф. А.Г. Осипов // Дыхание пармы. Книга об искусстве и литературе народа коми. — Сыктывкар, 1991. — С. 265—266.
- Биография.ру сайт