Mәn ölәndә, mәni basdırarsınız
Yüksәk bir tәpәdә, bir dağ başında.
Elә bir yerdә ki, görünsün yalnız
O gözәl Ukrayna… Onun daşında,
Onun tarlasında, geniş çölündә,
Mәn ölәndәn sonra, görüm nәlәr var!
Sevdiyim Dneprin şәn sahilindә
Nәdәn söhbәt açır quduz dalğalar!
Mәnim Ukraynamdan yuyub aparsa
Dnepr yad qanını mavi dәnizә,
Onda mәn sözümü deyәrәm qısa,
Unudub tarlanı, dağı… nә isә,
Son verib fәğana, son verib aha,
Dua eylәyәrәm oda, Allaha.
Çiçәk açmayınca bax, bu arzular,
Edәrәm yenә dә Allahı inkar.
Mәni basdırınız, üsyan ediniz,
Qırıb yox ediniz o qandalları.
Düşmәnin qanını axıtmaqla siz
Azad olarsınız, biliniz barı.
Mәn isә gәlәcәk böyük, şәn, xoşbəxt,
O azad vә yeni ailәnizdә
Xatırlayarsınız hәr zaman, hәr vaxt,
Adımı çәkәrәk şәn dilinizdә.
